Biskup Mariusz Leszczyński

Krajowy Asystent Akcji Katolickiej

 

Niech nie zabraknie światu waszego świadectwa!

 

Kazanie w Niedzielę Chrystusa Króla Wszechświata, w święto Akcji Katolickiej,

Warszawa, bazylika św. Krzyża, 26 listopada 2006

(Dn 7, 13-14; Ap 1, 5-8; J 18, 33b-37)

 

1. Zwycięski Król

 

Już od zwiastowania narodzin z Maryi Dziewicy Chrystus nazy­wany jest <Królem>, to znaczy Mesjaszem i dziedzicem tronu Dawidowego; Królem królestwa, które "nie jest z tego świata" (J 18, 36), i które nie będzie mieć końca (por. Łk 1, 32-33). Prorok Daniel mówi: "Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy (...). Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską (...). Panowanie Jego nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie" (Dn 7, 13-14).

Chrystus zapoczątkował swoje Królestwo podczas działalności publicznej i do końca je wypełnił przez śmierć i zmartwychwstanie. Po zmartwychwstaniu, gdy ukazał się apostołom, powiedział im: "Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi" (Mt 28, 18).

Władza królewska Syna Bożego wypływa z miłości służebnej, którą Bóg Ojciec okazał w pełni Jego zbawczej ofiary. Królestwo Chrystusa to najcenniejszy dar ofiarowany ludziom wszyst­kich czasów, aby każdy, kto w Niego uwierzy, "miał życie wieczne" (J 3, 15).

Nie wszyscy jednak otworzyli się na dar Królestwa Bożego. Nie uczynił tego naród wybrany. Nie przyjął go Piłat, któremu Jezus oświadczył: "Tak, jestem królem (...). Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu" (J 18, 37). Przekonany, że ma władzę osądzać Chrystusa, sam stanął przed trybunałem Prawdy. Ulegając podstępnym argumentom przywódców żydowskich, które mogły zagrozić jego karierze politycznej, przegrał konfrontację z własnym sumieniem.

Swe panowanie królewskie Chrystus okazywał również w dziejach naszego Narodu. Wymownym tego znakiem było wyjście na wolność Prymasa Polski, kard. Stefana Wyszyńskiego, 26 października 1956 r., więzionego w Komańczy przez władze komunistyczne. W dwa dni później, właśnie w Niedzielę Chrystusa Króla, powrócił on do swojej rezydencji w Warszawie. Tego samego dnia, w słowie do duchowieństwa i ludu Bożego napisał: "Raz jeszcze okazała się wysoka kultura duchowa Narodu, bohaterska miłość prawdy i wolności, łaknienie wyższej sprawiedliwości i chrześcijańskiej czci człowieka (...). To Bóg tak kieruje sprawami ludzkimi, że wszystkie muszą służyć Jego opatrznościowym planom" (Warszawa, 28 X 1956).

Do tych, którzy nie przyjmują zasad Królestwa Bożego, bądź je odrzucają, Psalmista Pański kieruje słowa przestrogi: "Królowie, zrozumcie, nauczcie się, sędziowie ziemi! Służcie Panu z bojaźnią, bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze" (Ps 2,1-2, 6, 10-12).

 

2. Kościół w Królestwie Chrystusa

 

Jezus "uczynił nas królestwem - kapłanami dla Boga i Ojca swojego" (Ap 1, 6).

Z tajemnicy Królestwa Chrystusowego wyłania się prawda o Jego Kościele. Konstytucja duszpasterska o Kościele Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II uczy: "Pan jest celem ludzkich dziejów, punktem, do którego zwracają się pragnienia historii oraz cywilizacji, ośrodkiem rodzaju ludzkiego, weselem wszyst­kich serc i pełnią ich pożądań (...). Ożywieni i zjednoczeni w Jego Duchu, pielgrzymujemy ku wypełnieniu się historii ludzkiej, które odpowiada w pełni planowi Jego miłości: <odnowić wszystko w Chrystusie> (Ef 1, 10; KDK, 45). W tym świetle odczytujemy godność i powołanie człowieka oraz środowiska jego życia: rodzinę, kulturę, gospodarkę, politykę, wspólnotę narodową i międzynarodową. W tym też kontekście Kościół, a w nim zrzeszenia i ruchy kościelne oraz Akcja Katolicka, odkrywają swoją misję ewangelizacyjną.

Głosić odważnie zasady Królestwa Chrystusowego w świecie przez czytelne świadectwo wiary i wierność przykazaniom Bożym, to powinność wszystkich ochrzczonych, a zwłaszcza Akcji Katolickiej. Dlatego jej członkowie podejmują konkretne dzieła apostolskie; modlą się wraz z całym Kościołem: <Przyjdź Królestwo Twoje> i wołają: <Króluj, nam Chryste, zawsze i wszędzie!>: w naszych sercach, w rodzinach, w Ojczyźnie i w całym świecie. Tą modlitwą i wołaniem obejmujemy dziś wszystkich, także tych, którzy nie przyjmują praw Królestwa Bożego, bądź traktują je wybiórczo i  głośno krzyczą: "Jezus - tak, Kościół - nie!" A Papież Benedykt XVI uczy: "Nie ma żadnego przeciwstawienia Chrystusa Kościołowi, mimo grzechów, popełnianych przez ludzi, także ludzi Kościoła. Nie możemy mieć Jezusa bez Kościoła, przez który jednoczymy i komunikujemy się z Chrystusem. Między Synem Bożym, który stał się człowiekiem, a Jego Kościołem istnieje głęboka, nierozerwalna i tajemnicza ciągłość...Wspólna misja wcielonego Syna Bożego, Apostołów i ich następców, jest wyrazem jedności Chrystusa i Kościoła" (KAI, 15 III 2006).

Doskonałym świadkiem tej prawdy o Kościele jest Sługa Boży Jan Paweł II. Przypomniał to ostatnio, z okazji rocznicy jego wyboru na Stolicę Piotrową, Benedykt XVI: "Jakże drogim był dla Jana Pawła II Kościół w Polsce!... Kochał go jak matkę, która dała mu życie w wierze i wychowała w miłości do Chrystusa i do braci. Ale kochał go także jako wspólnotę zawsze zjednoczoną z Pasterzami, w przeszłości wystawioną na cierpienia z powodu różnych prześladowań, lecz zawsze wierną ewangelicznym wartościom" (Orędzie do wszystkich Polaków z okazji rocznicy wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową (KAI, 16 X 2006). Tą drogą powinien kroczyć każdy uczeń Jezusa. Tą drogą stara się iść Akcja Katolicka w Polsce, wszczepiona w hierarchiczne apostolstwo Kościoła.
 
3. Przypatrzmy się powołaniu naszemu

 

Hasło programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce na rok 2006/2007 brzmi: Przypatrzmy się powołaniu naszemu. Wzywa ono wszystkich uczniów Chrystusa, a wśród nich członków Akcji Katolickiej, do głębokiej refleksji nad ich powołaniem oraz misją apostolską w świecie, który ulega coraz bardziej procesowi laicyzacji.

Syn Boży Jezus Chrystus do swoich uczniów mówił: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu" (Mk 16, 15). "Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły" (Mk 16, 20). Jakże błogosławione owoce przyniosła ich misja, pomimo sprzeciwu świata. Dziś te zadania Chrystus zleca nam. Przypatrzymy się zatem powołaniu naszemu, odczytujmy znaki czasu, by z jeszcze większą gorliwością głosić prawdę o Królestwie Bożym. Bóg i nam dał ducha mądrości i "światłe oczy dla naszego serca, tak byśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania" (por. Ef 1, 17-21).

Trzeba więc uświadomić sobie na nowo powinność głoszenia prawdy o Bogu, o Kościele i o człowieku, na fundamencie światopoglądu katolickiego. Ojciec Święty Benedykt XVI, w przemówieniu do ruchów kościelnych, 26 maja t.r. na Jasnej Górze podkreślił, że wiara powinna przenikać "wszystkie nasze postawy, myśli, działania i zamierzenia" oraz ma być "obecna nie tylko w nastrojach i przeżyciach religijnych, ale przede wszystkim w myśleniu i w działaniu, w codziennej pracy, w zmaganiu się ze sobą, w życiu wspólnotowym i w apostolstwie". Wskazując zaś na Maryję, jako na najdoskonalszy wzorzec wiary, modlitwy i apostolstwa, dodał: "Mądrość ewangeliczną trzeba nieść w sposób dojrzały w świat kultury i pracy, w świat mediów i polityki, w świat życia rodzinnego i społecznego. Sprawdzianem autentyczności waszej wiary i waszej misji będzie porównanie z wiarą Maryi. Przeglądajcie się w Jej sercu. Bądźcie Jej uczniami. Przy Niej doświadczycie, że Bóg jest miłością, i tego kochającego Boga będziecie przekazywać światu, w tak różnorodne i bogate sposoby, jakie Duch Święty wam podpowie" (Jasna Góra, 26 V 2006).

Papież, podczas tegorocznej pielgrzymki do Polski, przypomniał nam, w kontekście dzisiejszej rzeczywistości, konieczność stałego opowiadania się po stronie Chrystusa. Mówił: "Jezus niejednokrotnie jest ignorowany, jest wyśmiewany, jest ogłaszany królem przeszłości, ale nie teraźniejszości, a tym bardziej nie jutra, jest spychany do lamusa spraw i osób, o których nie powinno się mówić na głos i w obecności innych. Jeśli w budowaniu domu waszego życia napotykacie na tych, którzy pogardzają fundamentem, na którym budujecie, nie zniechęcajcie się! Wiara mocna musi przejść przez próby. Wiara żywa musi ciągle wzrastać. Nasza wiara w Jezusa musi często się konfrontować z niewiarą innych, by pozostać naszą wiarą na zawsze" (Kraków-Błonia, 27 V 2006).
Gwarantem skuteczności misji apostolskiej członków Akcji Katolickiej jest wierność jej charyzmatowi. "Niech Akcja Katolicka będzie zawsze wierna sobie, tzn. wierna swoim celom, obowiązkom oraz ideałom...Wierność waszej tożsamości oznacza przede wszystkim dawanie jasnego świadectwa cnót chrześcijańskich, żywej wiary, pogodnej nadziei i czynnej miłości w głębokim i żywym zjednoczeniu z Chrystusem...Być wiernym swojej tożsamości, to znaczy uważać za pierwszy i podstawowy obowiązek ewangelizację i ciągłe wychowywanie do wiary. Wierność własnej tożsamości oznacza apostolskie działanie w doskonałej, radosnej, lojalnej i serdecznej zgodności z hierarchią. Oznacza to także, iż nie należy pobłażać kierunkom, które są różne, a nawet przeciwne wobec wskazań episkopatu" - mówił przed laty Jan Paweł II do Akcji Katolickiej (Do Włoskiej Akcji Katolickiej, Rzym, 12 I 1980).
Niech w budowaniu Królestwa Bożego na ziemi wspomaga nas wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny, "Królowej Akcji Katolickiej" (Jan Paweł II, do członków Włoskiej Akcji Katolickiej, Watykan, 30 XII 1978). Niech wspiera nas orędownictwo świętych, a wśród nich św. Józefa Bilczewskiego, arcybiskupa lwowskiego, który w jednym ze swoich kazań mówił: "Widzę Chrystusa-Króla w duchu, jak za dni swoich ziemskich kładł z miłością ręce na zbo­lałe głowy, na zranione serca, dusze. Widzę Go, jak i dzisiaj na świecie całym czyni to samo tym, którzy Go wzywają z wiarą i ufnością, przenoszącą góry. Widzę Go też, jak nie tylko jednostki uzdrawia, ale i równie skutecznie ze śmiertelnych niemocy leczy na­rody całe" (Listy pasterskie, odezwy, kazania i mowy okolicznościowe, t. 2, Lwów 1922, s. 243).

Panie Jezu Chryste, Królu Wszechświata, pomagaj nam każdego dnia czynić nasze życie znakiem Twoich pragnień, abyśmy umieli z pokorą dźwigać swój krzyż i z miłością służyć bliźnim. Prosimy Cię: "niech Twój Kościół będzie żywym świadectwem prawdy i wolności, sprawiedliwości i pokoju, aby wszyscy ludzie otworzyli się na nadzieję nowego świata" (V Modlitwa Eucharystyczna).

Amen.